کد مطلب:188985 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
بر چه کسی دروغ بسته شد؟
نكته دیگر قابل اهتمام این كه، احادیث با این حجم گسترده بر زبان چه كسی آویخته شده اند. و به چه كسی دروغ پردازی شده است؟
پاسخ این سؤال از انگیزه های این فرصت سازی آشكار است. انگیزه این فرصت سازی برای تحریف دین و مخدوش نمودن چهره ی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و نیز چهره ی عترت كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم آنان را همتای قرآن معرفی كرده بود می باشد. معلوم است كه احادیث ساختگی نیز بیشتر به زبان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و عترتش آویخته می شود. كه زبان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سخن گوی اسلام است. سخن وی سخن دین است و مورد پذیرش همگان. اگر دروغی به زبان حضرت آویخته شود، در جامعه تأثیرگذار خواهد بود. دروغ پرداز را به اهداف شومش نزدیك می سازد.
تعبیر بیشتر محققان این است كه حدیث های ساختگی را به زبان حضرت نسبت می داده اند. مانند این كه احمد بن عبدالله شیبانی كه هزار حدیث می سازد به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نسبت می دهد. [1] و نیز سایر احادیث ساختگی.
[ صفحه 161]
چون سخن عترت نیز مورد پذیرش بود، سخن دروغ را از زبان عترت نیز در منزلت برخی می ساختند. چنان كه از زبان امام صادق صلی الله علیه و آله و سلم در مورد ابوحنیفه این گونه به دروغ روایت شده كه هنگامی كه نگاه حضرت به ابوحنیفه افتاد، گفت تو (ابوحنیفه) زنده كننده سنت جدم پیامبر می باشی؛ بعد از آنكه سنت هایش فراموش شده است، انت تحی سنة جدی بعد ما اندرست! [2] .
به تعبیر باقر العلوم علیه السلام از ما (عترت) گفتارهای ناگفته و كردارهای ناكرده نقل نمودند، رووا عنا ما لم نقله و ما لم نفعله. [3] امام صادق علیه السلام نیز فرمود: اینها دروغ بستن بر ما را بر خویشتن لازم می دانستند. گویی مسؤولیت دیگری جز این نداشتند، ان الناس اولعوا بالكذب علینا كان الله افترض علیهم لایرید منهم غیره. [4] و نیز امام صادق علیه السلام مغیره ی بن سعید را نفرین می كند به خاطر این كه احادیث دروغ، به زبان باقر العلوم علیه السلام آویخته است. فان مغیرة بن سعید «لعنه الله» دس فی كتب اصحاب ابی احادیث لم یحدث بها ابی. [5] .
ماننداین كه میمون بن عبدالله می گوید عده ای به حضور امام صادق علیه السلام رسیدند و از حضرت درخواست حدیث نمودند. امام از آنان پرسید تا كنون از كسی حدیث شنیده اید، یكی از آنان گفت آری. امام از وی خواست شنیده های خود را بازگو كند. وی گفت سفیان ثوری به من حدیث نموده است كه محمد بن علی (باقر العلوم علیه السلام) فرمود: هر نوع نبیذی
[ صفحه 162]
حرام است! هر كس بر روی كفش خود مسح نكند، بدعت گزار است! چون عمر این گونه مسح می كشید. هر كس دست پخت و ذبایح اهل ذمه (اهل كتاب) را نخورد گمراه است. زیرا علی علیه السلام از این گوشت ها می خورد...!
سفیان ثوری حدیث نمود كه علی علیه السلام بر فراز منبر گفت هر كس ابوبكر و عمر را از من برتر بداند وی را تازیانه خواهم زد. سفیان ثوری از جعفر (جعفر بن محمد (ع)) حدیث نقل می كند: محبت به ابوبكر و عمر ایمان و بغض به آنها كفر است! و نیز از جعفر بن محمد (علیهما السلام) این گونه حدیث است كه علی علیه السلام فرموده كاش در نخلستان های مدینه می ماندم و در جنگ جمل و نهروان شركت نمی كردم. علی وقتی كشته های جنگ جمل را دید به حسن بن علی (علیهما السلام) گفت نمی دانستم انجام جنگ به اینجا پایان می یابد. سفیان ثوری از جعفر بن محمد (علیهما السلام) روایت می كند كه علی خطاب به كشته های معاویه در صفین گفت از خدا می خواهم مرا با شما محشور كند! و...
امام صادق علیه السلام از وی پرسید تو این شخصی را (محمد بن علی (ع)) كه از وی حدیث نقل می كنی، تاكنون دیده ای؛ گفت خیر. آنگاه حضرت از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این گونه حدیث نقل نمود كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود هر كس بر عترت و اهل بیت حدیث دروغ نسبت دهد، خدا وی را در قیامت كور و یهودی محشور خواهد نمود، من كذب علینا اهل البیت حشره الله یوم القیمة اعمی یهودیا. [6] .
[ صفحه 163]
آری این گونه حدیث با این نوع محتواها از این گونه افراد سرشناس مانند سفیان ثوری به زبان عترت آویخته می شود.
همچنین از زبان امام صادق علیه السلام روایت می كند كه علی علیه السلام به ابوبكر گفت تو كه خلیفه مسلمانان هستی باید بر فاطمه (س) نماز بخوانی! و حال آنكه تاریخ قطعی گواه است كه امیرالمؤمنین علیه السلام، فاطمه (س) را شبانه با چند نفر مانند عباس و فضل كه همراه وی بودند به خاك سپرد. هیچ كس را با اطلاع نكرد. حتی از عایشه نقل می كند كه فاطمه (س) شبانه به خاك سپرده شد و ابوبكر از رحلت وی با خبر نشد! [7] .
همچنین حدیث از زبان افراد با موقعیت اجتماعی و مذهبی مانند سران فرقه ها چون محمد بن ادریس شافعی، احمد بن حنبل و مالك بن انس و نیز ابوحنیفه و سفیان ثوری و... و یا افراد مورد قبول مانند عبدالله بن عباس [8] و... ساخته و منتشر نمودند.
پاسخ این سؤال از انگیزه های این فرصت سازی آشكار است. انگیزه این فرصت سازی برای تحریف دین و مخدوش نمودن چهره ی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و نیز چهره ی عترت كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم آنان را همتای قرآن معرفی كرده بود می باشد. معلوم است كه احادیث ساختگی نیز بیشتر به زبان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و عترتش آویخته می شود. كه زبان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سخن گوی اسلام است. سخن وی سخن دین است و مورد پذیرش همگان. اگر دروغی به زبان حضرت آویخته شود، در جامعه تأثیرگذار خواهد بود. دروغ پرداز را به اهداف شومش نزدیك می سازد.
تعبیر بیشتر محققان این است كه حدیث های ساختگی را به زبان حضرت نسبت می داده اند. مانند این كه احمد بن عبدالله شیبانی كه هزار حدیث می سازد به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نسبت می دهد. [1] و نیز سایر احادیث ساختگی.
[ صفحه 161]
چون سخن عترت نیز مورد پذیرش بود، سخن دروغ را از زبان عترت نیز در منزلت برخی می ساختند. چنان كه از زبان امام صادق صلی الله علیه و آله و سلم در مورد ابوحنیفه این گونه به دروغ روایت شده كه هنگامی كه نگاه حضرت به ابوحنیفه افتاد، گفت تو (ابوحنیفه) زنده كننده سنت جدم پیامبر می باشی؛ بعد از آنكه سنت هایش فراموش شده است، انت تحی سنة جدی بعد ما اندرست! [2] .
به تعبیر باقر العلوم علیه السلام از ما (عترت) گفتارهای ناگفته و كردارهای ناكرده نقل نمودند، رووا عنا ما لم نقله و ما لم نفعله. [3] امام صادق علیه السلام نیز فرمود: اینها دروغ بستن بر ما را بر خویشتن لازم می دانستند. گویی مسؤولیت دیگری جز این نداشتند، ان الناس اولعوا بالكذب علینا كان الله افترض علیهم لایرید منهم غیره. [4] و نیز امام صادق علیه السلام مغیره ی بن سعید را نفرین می كند به خاطر این كه احادیث دروغ، به زبان باقر العلوم علیه السلام آویخته است. فان مغیرة بن سعید «لعنه الله» دس فی كتب اصحاب ابی احادیث لم یحدث بها ابی. [5] .
ماننداین كه میمون بن عبدالله می گوید عده ای به حضور امام صادق علیه السلام رسیدند و از حضرت درخواست حدیث نمودند. امام از آنان پرسید تا كنون از كسی حدیث شنیده اید، یكی از آنان گفت آری. امام از وی خواست شنیده های خود را بازگو كند. وی گفت سفیان ثوری به من حدیث نموده است كه محمد بن علی (باقر العلوم علیه السلام) فرمود: هر نوع نبیذی
[ صفحه 162]
حرام است! هر كس بر روی كفش خود مسح نكند، بدعت گزار است! چون عمر این گونه مسح می كشید. هر كس دست پخت و ذبایح اهل ذمه (اهل كتاب) را نخورد گمراه است. زیرا علی علیه السلام از این گوشت ها می خورد...!
سفیان ثوری حدیث نمود كه علی علیه السلام بر فراز منبر گفت هر كس ابوبكر و عمر را از من برتر بداند وی را تازیانه خواهم زد. سفیان ثوری از جعفر (جعفر بن محمد (ع)) حدیث نقل می كند: محبت به ابوبكر و عمر ایمان و بغض به آنها كفر است! و نیز از جعفر بن محمد (علیهما السلام) این گونه حدیث است كه علی علیه السلام فرموده كاش در نخلستان های مدینه می ماندم و در جنگ جمل و نهروان شركت نمی كردم. علی وقتی كشته های جنگ جمل را دید به حسن بن علی (علیهما السلام) گفت نمی دانستم انجام جنگ به اینجا پایان می یابد. سفیان ثوری از جعفر بن محمد (علیهما السلام) روایت می كند كه علی خطاب به كشته های معاویه در صفین گفت از خدا می خواهم مرا با شما محشور كند! و...
امام صادق علیه السلام از وی پرسید تو این شخصی را (محمد بن علی (ع)) كه از وی حدیث نقل می كنی، تاكنون دیده ای؛ گفت خیر. آنگاه حضرت از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این گونه حدیث نقل نمود كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود هر كس بر عترت و اهل بیت حدیث دروغ نسبت دهد، خدا وی را در قیامت كور و یهودی محشور خواهد نمود، من كذب علینا اهل البیت حشره الله یوم القیمة اعمی یهودیا. [6] .
[ صفحه 163]
آری این گونه حدیث با این نوع محتواها از این گونه افراد سرشناس مانند سفیان ثوری به زبان عترت آویخته می شود.
همچنین از زبان امام صادق علیه السلام روایت می كند كه علی علیه السلام به ابوبكر گفت تو كه خلیفه مسلمانان هستی باید بر فاطمه (س) نماز بخوانی! و حال آنكه تاریخ قطعی گواه است كه امیرالمؤمنین علیه السلام، فاطمه (س) را شبانه با چند نفر مانند عباس و فضل كه همراه وی بودند به خاك سپرد. هیچ كس را با اطلاع نكرد. حتی از عایشه نقل می كند كه فاطمه (س) شبانه به خاك سپرده شد و ابوبكر از رحلت وی با خبر نشد! [7] .
همچنین حدیث از زبان افراد با موقعیت اجتماعی و مذهبی مانند سران فرقه ها چون محمد بن ادریس شافعی، احمد بن حنبل و مالك بن انس و نیز ابوحنیفه و سفیان ثوری و... و یا افراد مورد قبول مانند عبدالله بن عباس [8] و... ساخته و منتشر نمودند.
[1] همان.
[2] همان، ص 279.
[3] شرح ابي الحديد، ذيل خطبه، 203، ج 11، ص 43.
[4] رجال كشي، ص 136.
[5] رجال كشي، ص 224، حديث شماره 401.
[6] رجال كشي، ص 396 و 397، شرح حال سفيان ثوري، شماره حديث 741.
[7] الغدير، ج 5، ص 350.
[8] همان، ص 283.